کتاب چای در ایران

معرفی کتاب چای در ایران

کتاب چای در ایران، محمد میرشکرایی، نشر گیلکان

چای در دو بعد تولید و مصرف دارای جایگاه فرهنگی و مطالعه مردم شناختی است و به ویژه در بعد مصرف اهمیت فرهنگی بیشتری دارد. چای اگرچه نوشیدنی بومی سرزمین ما نیست؛ اما طی مدت کوتاهی که از مصرف آن در ایران می‌گذرد، به صورت یکی از اقلام مهم مصرفی مردم در آمده است و در همه جا، در خانه، در محل کار، در مراسم و نیز در میان طبقات و قشرهای مختلف رواج دارد. حتی در مواردی وارد ضرب المثل‌ها و دیگر صورت‌های ادب عامه شده و با آداب و رفتارهای خاص سنتی همراه گشته است. به بیان دیگر جایگاه یک نوشیدنی سنتی را پیدا کرده است و جای نوشیدنی‌های نظیر خود را که پیش از آن معمول بوده است گرفته است.

در این کتاب، پیشینه تاریخی ورود چای به ایران، شیوه‌ها، موارد مصرف، تاریخچه و چگونگی کشت و تولید و به طور کلی جایگاه فرهنگی چای و اشیا و ابزارها و وسایل مربوط به مراحل مختلف کشت و برداشت تا مصرف آن مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین این کتاب نگاهی دارد به چگونگی پیدایش و رواج چای در مناطق مختلف جهان.

در بخش دیگری از کتاب آمده است، تحقیق را از گیلان آغاز کردیم و از کار جمعی چیدن چای. با چایکاران در مراحل مختلف فعالیت‌هایشان همراه شدیم، پای صحبت‌شان نشستیم، از شیوه‌های پیشین تا راه و روش‌های امروزین را در کشت، داشت، برداشت، مراحل آماده‌سازی تا تبدیل آن به چای قابل مصرف، جویا شدیم. وسایل قدیمی تولید را در خانه‌ها و در باغات چای سراغ گرفتیم. مراحل تحول و پیشرفت کار را از زبان تجربه اندوختگان و کهنسالان شنیدیم.
در خانه و قهوه‌خانه، در دکان و بازار، سرکشتگاه زارع و همراه آبیار و چوپان، در رسم‌های کار و آیین‌های جشن و سوگ، در دیدارهای خانوادگی، در بازار هفتگی و در همه و همه جا روش‌های تهیه و نوشیدن چای را دیدیم و گفتنی‌ها را در این باره و خاطره‌های را از زبان پیرمردان و پیرزنان شنیدیم. و به همین گونه در مناطق گوناگون کشور. همزمان با این مراحل به مطالعه کتابخانه‌ای و بررسی اسناد مکتوب، اعم از مقاله‌ها و نوشته‌های زمان حاضر تا سفرنامه‌های جهانگردان و متون کهن فارسی و غیره را بررسی کردیم. چنان کردیم و همین شد که اکنون پیش روی شما است و بی تردید گفته‌ها و ناگفته‌ها و جامانده‌ها بسیار است.

چای در ایران

چای در ایران

در مورد چای که مطالعه می‌کردم به نکات جالبی برخوردم. اول فکر می‌کردم چای همراه کاشف السلطنه وارد ایران شده و قبل آن چای نبوده است. کاشف السلطنه همان شخصی است که داستان معروف وارد کردن بذر چای با عصا به ایران توسط ایشان در عرف مطرح می‌شود. اما مطالعات و پژوهش‌هایی که درباره چای در ایران انجام شده است چیزهای دیگری را می‌گوید.
با استناد به برخی از منابع قدیمی می‌توان گفت که چای از دوران‌های خیلی قبل‌تری، بیشتر از 1000 سال قبل از راه مرزهای غربی و شمال غربی چین به خصوص از سرزمین ختا (ختن) وارد ایران شده است. تا دو سه قرن پیش در ایران چای را با نام چای ختایی می‌شناختند.
نکته جالبی که در مورد چای وجود دارد، در ایران چای روند متفاوتی مانند آنچه که در جهان وجود داشته است طی کرده است و کاربردهای متفاوتی داشته است. چای وقتی وارد ایران می‌شود تا اواخر قرن دهم کاربرد دارویی داشته است و تقریبا از اوایل قرن یازدهم به بعد (دوره صفوی) تا قرن سیزدهم (دوره قاجار در زمان ناصرالدین شاه) در مصرف آن تحول ایجاد می‌شود و تبدیل به یک نوشیدنی آرام بخش و تفریحی می‌شود.
این موضوع که ایرانیان چای را ابتدا به عنوان یک ماده دارویی می‌شناختند در کتاب‌های پزشکی و داروشناسی که به آنها قرابادین می‌گفتند ذکر شده است و گواهی است بر این موضوع که چای از سال‌های خیلی قبل‌تری در ایران وجود داشته است.
آدام اولئاریوس سفیر آلمان در ایران در زمان شاه صفی (1038 – 1053) مطالبی را در سفرنامه‌اش درباره چای در آن زمان مطرح می‌کند. اولئاریوس سه گونه مکان تفریحی متفاوت در اصفهان آن زمان شامل میخانه، قهوه‌خانه و چای ختایی‌خانه را معرفی می‌کند که هریک فضا و مشتریان خاص خودشان را داشتند. اولئاریوس درباره چای ختایی خانه می نویسد:
« در چای ختایی‌خانه، آب داغ ناشناخته‌ای می نوشند، از این نوشیدنی بسیار مصرف می‌شود. در ضمن نوشیدن چای به بازی تخته نرد و شطرنج نیز مشغولند.»
در جای دیگری از سفرنامه‌اش می گوید:
« در میدان اصفهان چایخانه چینی هم وجود دارد. در اینجا و همچنین مکان‌های دیگر، آب سیاه رنگ داغی می‌نوشند که از پختن گیاهی که تاتارهای ازبک از چین می‌آورند، بدست می‌آید. چای عبارت است از برگ‌های بلند نوک تیز که وقتی خشک است سیاه و لوله شده به نظر می‌آید. ایرانی‌ها چای را در آب زلال و تمیز دم می‌کنند.»
بنابراین از این نوشته‌ها می‌توان فهمید که چای در آن زمان از چین و راه شمال و شرق و در واقع راه جاده ابریشم به ایران وارد می‌شده و هنوز نام چای ختایی بر خود داشته است.
منبع: کتاب چای در ایران، محمد میرشکرایی، نشر گیلکان

برنامه از کاوشگر راجع به چای

برنامه کاوشگر – گفتگو درباره چای

این برنامه از کاوشگر راجع به چای ، گیاهی با فواید بسیار زیاد که در بین خانواده های ایرانی جایگاه خاصی دارد و مصرف آن نسبت به دیگر نوشیدنی ها خیلی بیشتر است . طبع چای گرم و تر است و کشت آن در شمال کشور به صورت وسیع انجام میشود . چای را باید همیشه تازه و کمرنگ نوشید.